Tot de grens van Spanje (2)

Vanuit Ostabat vertrek ik weer in de regen. Eigenlijk word ik elke dag wel eens of helemaal doornat. het gebied is flink heuvelachtig en de paadjes zijn erg modderig. Maar het is er prachtig groen. Ondertussen is er in dit gebied een watervloed geweest die veel schade heeft aangericht. Wat ik zie zijn ondergelopen huizen, weggeslagen bruggen, velden die zijn ondergelopen en grote gaten in het asfalt. Zelfs meters asfalt liggen verspreid in tuinen, Het is er chaos: het gebied waar dit heeft plaatsgevonden is groot want zelfs va drie dagen lopen kom ik nog afgesloten wegen en gaten in het asfalt tegen. In de krant zie ik later dat 102 gemeenten zijn getroffen en dat er zelfs mensen zijn omgekomen. Ik ben onder de indruk van de ravage.
Zo kom ik Saint Jean Pied de Port binnengelopen, waar ook ravage is: tenminste in het lagere gedeelte.
Het doet me wel iets dat ik hier al lopend ben. Vier jaar geleden ben ik hier mijn eerste Camino gestart.
Hierna volgt een grotere uitdaging. Vanuit Saint Jean Pied de Port wil gaan lopen via een doorsteek door de bergen naar Irun: Dis is geen vaste route en ik moet een en ander zelf uitzoeken. Ik loop deze route in vier dagen: naar Bidderay, Espelette en via Ascain en kom ik vier dagen later aan in Irun. Dan ben ik in Spanje. Ik loop door prachtige bergen met vergezichten waar je wow van zegt. Ontzettend mooi en stil. Hier kom je bijna niemand tegen: ook loop ik over de Pas de Roland. Deze route is een geweldige ervaring, temeer daar dit een alternatieve route is waar je bijna niemand tegenkomst. Er zijn prachtige dorpjes en vooral Espelette is erg touristisch: Ik kom er nauwelijks buitenlanders tegen. Het moeilijkste is wel dat alles in het Baskisch is. Dat maakt het zoeken wel moeilijker. Ik kon er geen touw aan vast knopen.
Dat was het weer even!