Tot de grens van Spanje (1)

De test is gelukt. Dus komt hierbij het vervolg. Ik ga daarvoor een eind terug in de tijd, want ondertussen ben ik wel verder gelopen.

Om te beginnen, het gaat me erg goed. Ik ben gezond en fit doorgelopen.
Vanuit Captieux ben ik over dezelfde spoorlijn als waarover ik schreef in het vorige verslag naar Roquefort gelopen (nee niet van de kaas). Dit was een lange rechte weg, maar door mooie natuur. Ik ben in het departement Les Landes. Het is de eerste keer dat ik hier ben en ik ben verrast door de mooie natuur: Het is er vlak. net als Nederland, maar dan anders. De bewegwijzering is hier erg goed. Dat maakt het lopen ontspannend. Na 33 lange km kom ik aan in een mooie gite met een hospitalier, die s' avonds heerlijk kookt. Hoe goed kan je het hebben! Het weer in dit gebied is bewolkt en warm en elke dag is er regen en onweer.
Dan loop ik naar Mont-de -Marsan, weer over de spoorlijn, voornamelijk over wit zand en tussen hoge varens.
De volgende halte is Saint-Severein. Een mooi oud stadje en heir logeer ik in een voormalig klooster. Hier ontmoet ik meerdere pelgrims en het is er gezellig.
De volgende dag staat weer een lange etappe van 29 km op het programma. Ik loop naar Beyries in de stromende regen. Aangekomen bij de herberg blijkt deze uitgerekent op deze dag dicht te zijn. Ik ga op zoek naar een mens, want het is er uitgestorven. Ik leg het voor aan de eerste de beste man die ik tegenkom. Naar de volgende plaats Orhtez lopen is geen optie. Nog eens 14 km op doorweekte voeten zou problemen gaan geven. Hij brengt me naar de volgende plaats; Orthez. Ik meld me daar bij het Office van Toerisme en ik krijg het laatste bed in de herberg: Zo heeft mijn verjaardag toch nog een goed einde. Ik heb er later op een terras een glas wijn op gedronken, want alle vijf andere slapers (Fransen) zijn naar de wedstijd van het Franse team.
Vervolgens loop ik door een heuvelachtiger wordend landschap naar Sauverterre-de- Bearns. Een hoog gelegen plaatsje en omdat ik bij de kerk wordt opgehaald moet ik heel veel trappen beklimmen om er te komen. Het weer is zonnig maar drukkend. Ik zweet peentjes.
Dan volgt Ostabat: Hier komen drie Camino´s samen. De camino's vanuit Le Puy, Tours en Limoges. Vandaag, loop ik weer door de stomende regen en, maar ik kom aan in een prachtige gite met goede voorzieningen om alles te drogen. Hier zijn ook pelgrims aanwezig die een van de andere routes hebben gelopen. Er worden veel ervaringen uitgewisseld. s´Avonds zitten we met z´n allen aan een grote tafel en krijgen een heelijke maaltijd voorgeschoteld: De eigenaar komt het eten opluisteren met Baskische liederen en en na korte tijd zijn we allemaal aan het zingen. Dit maakt de Camino zo mooi.
Hier laat ik het even bij , en ga een volgend verslag maken, want lange stukken lezen niet zo prettig.
Doei, Toos