Weer een stuk verder

De rustdag in Vezelay was een echte rustdag. Het regende de hele dag en op maandag was alles dicht. Gelukkig was namiddag het postkantoor open, zodat ik het boek dat niet meer nodig was naar huis kon sturen. Op dinsdag ben ik weer vertrokken. deze keer met Catharine , een Française en Wilfried, een Oostenrijker. Sindsdien lopen we samen, tenminste gedeelten van de route. Ieder loopt op zijn tempo en we eten vaak ergens in het gras of we drinken koffie samen. Het voelt vrij, ondanks dat we samen lopen.

Vanuit Vezelay zijn we eerst naar Le Chemin gelopen, zo'n 25 km waarin op het eind een zeer steile klim in de modder. Maar we kwamen op een erg fijn adres aan. De eigenaren Arno en Huberta van de herberg in St. Jean Pied de Port hebben zich na de verkoop van hun herberg aldaar in Le Chemin gevestigd. Deze herberg heet ook nu weer Le Esprit du Chemin. En pelgrims weten deze nieuwe herberg al goed te vinden, ondanks dat er nog volop wordt gerenoveerd. Laat ik in deze herberg toch een oud collega van de GGD ontmoeten. Maaike Londen logopediste van afd. jeugd werkt regelmatig als vrijwilliger op deze herberg. Ik vond deze ontmoeting erg fijn.
De volgende dag verder vertrokken naar Saint-Reverien, alwaar we in een het gemeentehuis opvang kregen. Vervolgens ging de tocht naar Pruneveaux. Hiervoor moesten we ongeveer 11 km vanaf de route lopen, want er was geen slaapplaats te vinden. Het was de moeite waard, want we kwamen in een kasteelachtige B&B terecht. Wel duur, maar luxe.

Dan ging de tocht naar Nevers, een stad aan de Loire. Hier hebben we de kathedraal bezocht. Daarna kregen we onderdak in Marcingy en afgelopen nacht hebben we geslapen tussen Lurcy-Levis en Valigny op een minicamping Le Marroniers van Nederlandse eigenaars. Hier werden we zeer hartelijk ontvangen en er werd lekker voor ons gekookt en we sliepen in een caravan. Bij deze camping is ook een Gite, dus je kan er ook een kamer nemen. Zeer aan te bevelen, want deze camping is erg mooi gelegen.
En nu ben ik dus in Ainay-le- Chateau en ben in een bar dit verslag aan het maken.
Was de omgeving tot Vezelay heuvelachtig en mooi, nu lopen we voornamelijk vlak en over asfalt. Er is veel akkerbouw en natuurlijk zijn er koeien in de wei. Ook zien we de velden met zonnebloemen, maar de planten zijn nog klein. Gelukkig hebben we de afgelopen drie dagen droog en zonnig weer. Lekker loopweer.
Al met al is er weinig te schrijven over de afgelopen etappes. We hebben veel lange trajecten van gemiddeld 30 km gelopen en dat went. Het vinden van slaapplekken is vooral in het weekend moeilijk, maar is tot nu gelukt. Toch zien we geen andere lopers. Wij worden niet gepasseerd, maar wij passeren ook niemand. Toch moeten ze er zijn. Zelf zit ik in een ritme van elke dag lopen. Natuurlijk ben ik ook soms moe, want ik slaap niet elke nacht even comfortabel. Het is elke dag maar afwachten of het matras goed is. Dat is niet altijd het geval.
Wat internet betreft, maar ook een telefoonnetwerkverbinding is niet overal aanwezig. Dat is vooral lastig wanneer er een slaapplaats gezocht moet worden.
Tot nu toe heb ik geen blessures en gaat alles goed. Ik vind het onderhand heel gewoon om hier te lopen. Namen van dorpen en steden die in de voorbereiding tot de verbeelding spraken daar loop ik nu zomaar doorheen. Alsof het heel gewoon is. Ik voel me er goed bij en hoop dat zo te houden.
Inmiddels is het juni en dat betekent dat binnenkort al de nodige mensen met vakantie gaan. Ik wens iedereen alvast een heel fijne vakantie toe.
Tot volgende keer.